تلاش برای بقا

هندی ها ظرف سال های گذشته تلاش فراوانی برای حفظ شیرهای ایرانی در زیستگاه طبیعی شان کرده اند، اما جدای از قربانی شدن تعداد کثیری از شیرها توسط مردم محلی، معضلات دیگری نیز بر سر راه سلطان جنگل وجود دارد.

یکی از مهم ترین این معضلات احتمال نابودی کل جمعیت به واسطه ابتلا به انواع بیماری ها است. موارد مشابه این، بارها جمعیت گونه های ایزوله را تهدید کرده چنانچه حتی در سال 1373 مرگ و میر گسترده شیرها به دلیل ابتلا به بیماری دیستمپر در پارک ملی سرنگتی تانزانیا نگرانی های گسترده ای را دامن زد.

مجموع این عوامل و بالاخص پیش فرض انقراض کامل یکی از منحصربه فردترین گونه های ثبت شده در جهان، متخصصان را از سال ها پیش (دهه 60 م.) بر آن داشت تا از طریق باغ وحش ها اقدام به تکثیر شیرها کنند.

از دهه 70 م. برنامه زادآوری و تکثیر شیرهایی آسیایی عملا بیشتر سازماندهی و کنترل شد. سال 1360 برنامه موسوم به ابقای گونه ها (SSP) با یک برنامه متمرکز بر موضوع شیر ایرانی شروع به کار کرد و درصدد برآمد تا حیواناتی از همین زیرگونه خاص را به باغ وحش های مختلف منتقل کند تا در شرایط بحرانی بتوان روی آنها حساب کرد.

تلاش در این زمینه کماکان ادامه داشت تا این که سال 1366 برنامه زادآوری اروپایی (EEP) تاسیس و مستقیم کار روی حفظ نسل شیرها آغاز شد.

ایمان معماریان، دامپزشک ارشد باغ وحش ارم که در حال بررسی انتقال 2 جفت شیر ایرانی به کشور است، درباره این انتقال و نگرانی های ابراز شده از جانب دوستداران محیط زیست نسبت به مشکلات گذشته باغ وحش ارم می گوید: باغ وحش ارم مسئول شیرهای ایرانی وارداتی است، اما مالکیت و مدیریت آنها و توله های احتمالی شان مستقیما زیرنظر (EEP) است و در صورت هرگونه کاستی از ایران خواهند رفت. ارم 2 سال است که در حال تغییر و استاندارد شدن است.

امیدواریم که با ورود دوباره شیرهای ایرانی بتوانیم توجه مردم را به حیات وحش و اهمیت آن بیشتر جلب کنیم؛ زیرا یکی از اهداف باغ وحش ها معرفی گونه های شاخص به آحاد جامعه است تا در عین حال از این طریق بتوان حساسیت ها نسبت به حیات وحش را در میان مردم بالاتر برد.

شیرهای ایرانی در شرایط کنونی به هیچ وجه امکان معرفی مجدد به طبیعت را ندارند و صرفا قرار است که از باغ وحشی به باغ وحش دیگر منتقل شوند، اما سختگیری ها و حساسیت نسبت به شرایط شیرها از جانب انجمن اروپایی آکواریوم و باغ وحش ها بشدت زیاد است و طبیعتا ما نیز مجبور به صرف زمان و دقت بیشتری هستیم.

شیر ایرانی می تواند درس عبرتی برای همه ما باشد تا درک کنیم و بدانیم که چه موجود باارزشی را از دست دادیم و از سوی دیگر امیدوار هستیم که این کار کمکی باشد به پلنگ ایرانی و یوزآسیایی تا تجربه تلخ گذشته را تکرار نکنیم.

منبع:خبرگزاری تسنیم